เมนูวันนี้ตามที่เห็นในรูป สุกี้แห้งผักรวม ที่น้ำจิ้มสุกี้ที่ราดมามีรสชาติเข้มข้น อร่อยมาก และแฮมชีสส์สลัดผักก็หอมชีสต์มากๆ เมื่อรวมกับโค้กที่ทำให้รู้สึกสดชื่น ก็ทำให้อาหารมื้อนี้ทั้งอิ่ม ทั้งอร่อยที่สุดเลยค่ะ
มีวัยรุ่นเยอะเหมือนกัน เพราะบรรยากาศสบายๆ แอร์เย็นฉ่ำ นั่งเล่นอินเตอร็เน็ทได้หากนำ Notebook มาเอง มีหนังสือหลากหลายประเภทให้เลือกอ่าน ..สำหรับฉันเพลินกับการกินต่อ ส่วนเพื่อนร่วมทางยังคงเพลินกับการหาภาพแอบถ่ายเหมือนเดิมค่ะ..
คลิกที่รูปเพื่อดูรายละเอียดร้าน
ก่อนเข้าสู่สวนลุมพินี ได้ทำการสักการะรูปปั้น ร.6 และแอบถ่ายภาพสวยๆ เก็บมาฝาก 
วันนี้ที่สวนลุม คนเยอะมาก บ้างก็มาออกกำลังกาย บ้างก็มาพักผ่อน เหลือบไปเห็นนกพิราบตัวนึงที่อยู่ริมสระ ตัวอ้วนมาก แทบไม่เห็นคอ ยังไม่เคยเจอนกพิราบตัวอ้วนอย่างนี้เลยค่ะ นึกแล้วก็เป็นห่วงเพื่อนร่วมทางที่มาด้วยกัน เอ...สักวันนึงเค้าจะอ้วนอย่างนี้หรือเปล่านะ เอาเถอะค่ะ ถ้าป็นอย่างนั้น คงต้องพากลิ้งออกกำลังกายทุกวัน ร่วมกับการบริหารเพื่อลดพุง โดยใช้ Hula hoop เดี๋ยวคงกลับมาผอมได้นะคะ...
วันนี้ท้องฟ้า สวย เป็นบรรยากาศยามเย็น ใจกลางกรุง ที่ดีกว่าเดินห้างไปอีกแบบ ที่สำคัญทำให้เพื่อนร่วมทางได้ออกกำลังกายบ้าง เพราะคาดว่าคงไม่ได้ออกกำลังกายมานานมากแล้ว ... ในครั้งนี้ journey to the unknown กับกล้องเน่าๆ ที่บันทึกภาพจากมือถือตากล้องแสนทึ่ม ก็ได้จบลงไปอีกตอน คราวหน้าจะกลับมาเที่ยวละไม แบบไร้เป้าหมายอีกครั้ง และคงจะหากล้องดีๆมาบันทึกภาพสวยๆมาฝาก...ขอบคุณเพื่อนร่วมทางอีกครั้งที่ร่วมเดินทางมาด้วยกัน...
การเดินทางของเราเริ่มต้นอีกครั้ง....ในวันพุธกลางสัปดาห์พอดี.. ครั้งนี้เริ่มจากการทานอาหารที่ร้านสุดบรรยากาศดี ที่พระราม 3 ร้านชื่อ Good view เป็นการได้เดินทางกับเพื่อนที่ไม่ได้พบกันมานานกว่า13ปี ซึ่งไม่เคยคาดคิดว่าจะมีโอกาสได้เจอกันในวันนึง... บางครั้งคนเรามีชีวิตอยู่กับวันนี้ที่คาดเดาอนาคตไม่ได้ ว่าจะต้องเจอะเจออะไรบ้าง รู้แต่ว่า ต้องทำวันนี้ให้ดี มีความสุขที่สุดก็พอแล้ว จริงมั้ยคะ ..
แผนที่ 
ภาพบันทึกในร้าน จาก กล้องมือถือของเพื่อนร่วมทาง ในร้านบรรยากาศจะเป็นใต้แสงเทียนทำให้กล้องของเค้าซึ่งไม่มีแฟลช สามารถถ่ายได้เพียงเท่านี้ แต่ก็ได้บรรยากาศดีนะ..
อุปกรณ์ที่ใช้เสพยาสูบชนิดหนึ่งที่มีชื่อเรียกว่า 'ฮุคคา' (hookah, hooka, huka) หรือ 'ชิชา' (shisha, shesha, shishah, sheesha, ) หรือ 'นาจิเล' (nargile,narghile,nargila) ซึ่งมีลักษณะเหมือนบุหรี่
... journey to the unknown ทางของเรา เริ่มอีกครั้งในวันที่12ที่ผ่านมา จากการพยายามไปจอดรถที่สโมสร ซึ่งเป็นที่จอดรถของนายพล แต่ด้วยความที่ใจไม่ด้านพอ ก็เลยต้องวนหาที่จอดใหม่ อยู่สักพัก หลังจากนั้นก็เริ่มเดินทางไปกับรถตุ๊กๆ ด้วยคนขับรถวัยรุ่นหัวใจเต็มร้อย วัย75 ปี (ที่ยังไหวอยู่) ซึ่งถ้าเป็นเพื่อนร่วมทางที่ไปด้วยกันบอกว่า ถ้าเค้าอายุ 75 เท่ากับลุงขับตุ้กๆคนนี้ อาจต้องนั่งเคี้ยวหมากอยู่บ้านเฉยๆเป็นแน่ เพราะปัจจุบันขนาดอายุเพียงแค่ครึ่งของคุณลุง ก็เริ่มหลงๆลืมๆจำอะไรไม่ค่อยจะได้แล้วล่ะ.....? 
ผ่านมาหน่อยเราแวะเส้นทางประวัติศาสตร์ของระบอบการปกครองเมืองไทย ถนนราชดำเนิน และรับประทานอาหารที่ทานพระจันทร์ ถนนโบราณที่มนต์เสน่ห์
เพื่อนร่วมทาง พาเดินหลงทางด้วยความมั่นใจ ว่าจะไปถึงวัดพระแก้ว ทำให้เราเดินเลาะจากท่าพระจันทร์เข้าวัดสงฆ์ เพื่อไปวัดพระแก้ว หาทางออกอยู่สักพัก..และแล้วเราก็ถึงวัดพระแก้วซะที (ภาพแอบถ่ายจากด้านหลัง)..
จิตรกรรมฝาผนังวัดพระแก้ว ลองดูดี ๆจิตรกรได้วาดอะไรขำๆลงไปด้วย มีหลายภาพมาก ส่วนมากมักจะอยู่ด้าน
รูปที่ 1 : ลิงอะไรเนี่ย จะตายอยู่แล้ว ยังสูบบุหรี่สบายใจอยู่อีก
รูปที่ 2 : สาเหตุที่ทหารนายนึงไม่ยอมไปออกรบ
รูปที่ 3 : ส่วนนายนี้ก็ลืมเสบียงที่เมียอุตส่าห์ทำไว้ให้ ต้องวิ่งกลับไปเอา
รูปที่ 4 : ลูกลิงเล่นกระต่าย
รูปที่ 5 : รูปนี้เห็นกันบ่อย แต่มีลิงบางตัว ออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง
การเข้าสวนสัตว์ครั้งนี้ มีค่าบริการ ผู้ใหญ่ 70 บาท เด็ก 15 บาท สามารถนำรถเข้าไปชมสัตว์ได้
ฝูงกวางในช่วงแรกที่นำรถเข้าสู่ส่วนสัตว์เปิด 
แรด เพื่อนเราเอง .. : )
หนูยักษ์ ตัวเท่าแมวบ้านเลยนะเนี้ย !!!
ยีราฟขอยาว 
สิงโต คำรามอยู่ เสียงดังมาก
ก่อนออกจาก บ่อเสือ เราพบลูกเสือขาว ด้วย 2 ตัวนอนอยู่ในห้องช่วงที่เราออกมา ก็หนึ่งทุ่มพอดี มีการแสดงเต้นระบำคนป่า มีการจุดไฟที่ปากด้วย ภาพอาจไม่ชัดมากเนื่องจากไม่ได้เอากล้องไป ใช้กล้องมือถือถ่ายทำเองหมด
บันทึกได้เหมือนกันว่าไฟกำลังออกจากปาก นักแสดงคนนี้เชียวล่ะ
ขากลับ กทม. หลงทางนิดหน่อย ฝนก็ตก ทางก็มืด แต่ก็ สนุกดี กลับมาถึงที่พักปลอดภัย
จบตอนที่ 1 Journey to the unknown พบกันใหม่ :)
ท่ามกลางสำเนียงแผ่วพลิ้วของสายลม และแสงแดดอัน แห้งผาก ณ ชนบททางหรดีทิศของจีน หญิงชรานางหนึ่งนั่งทอดหุ่ยอาลัยวันวาน ที่ผ่าน ไปอย่างเดียวดาย ทว่า พลันที่เธอคลำฝ่าเท้าอันเรียวบางของเธอ อนิจจานัยน์ตาของ เธอกลับเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา ที่พรั่งพรูมามิขาดสาย พร้อมภาพความเจ็บปวดในอดีตที่ ยากลืม เลือน โจวกุ้ยเจิน แม่เฒ่าวัย 86 เจ้าของเท้า ดอกบัวทองคำ ซึ่งมิเคยย่างกรายออกไปเกินกว่ากำแพงดินของหมู่บ้านหลิวอี้ว์ มณฑลหยุนหนัน (ยูนนาน) กระทั่งเมื่อ เธอเริ่มเต้นรำประกอบแผ่นเสียง เธอจึงเริ่มมีโอกาสได้ออกไปยลโฉมโลกภายนอก ที่จำ ต้องอุดอู้อยู่ในหมู่บ้านนั้น มิใช่ว่าเธอมิอยากออกไปท่องโลกกว้าง ทว่า ความ เชื่อคร่ำครึในสังคมจีนที่ " ขนาดเท้าเป็นมาตรฐานตัดสินคุณค่าของผู้หญิง ยิ่ง เล็กยิ่งงาม " ทำให้แม่เฒ่าโจวถูกจับมัดเท้าแต่เด็ก จนเท้าของเธอมีรูปร่างผิดแผก จากมนุษย์ทั่วไป ด้วยมีขนาดเท่าซองบุหรี่ ส่วนกระดูกเท้านั้นเล่า ก็งองุ้มผิด ธรรมชาติ มาตรความสวยงาม ที่สังคม ชายเป็นใหญ่ตั้งขึ้น เพื่อสนองตัณหาของตนนั้น กลับเป็นเครื่องพันธนาการสตรี ซึ่งถูกจองจำให้อยู่เหย้าเฝ้าเรือน ด้วยเท้าทั้งสองข้างของเธอถูกมัดตรึง จำกัด การเติบโตให้อยู่ในรองเท้าดอกบัวทองคำขนาดเล็กเพียงไม่กี่นิ้ว พอๆกับอิสรภาพของ เธอที่ถูกรัดตรึงโดยสภาพสังคมที่กำหนดให้สตรีเป็นเพียงวัตถุสนองตัณหาความใคร่ ของ ชาย ทว่าอย่างน้อย พวกเธอก็ยังพอมีทางหาความ สำราญเพียงน้อยนิดในบางโอกาส " ในสมัยก่อนพวกเราฟังเพลง ที่วัยรุ่นสมัยนั้นนิยม แล้วก็เต้นรำไปตามท่วงทำนองที่ได้ยิน ซึ่งเป็นเรื่องที่สนุกมาก พวกเรามีโอกาส ได้ไปแสดงที่คุนหมิง รวมทั้งได้รับเชิญไปยังปักกิ่ง และโตเกียว ถึงแม้ที่สุด แล้ว ฉันจะพลาดโอกาสงาม ด้วยมีปัญหาสุขภาพ " แม่เฒ่าโจวกล่าว ขณะแกว่งเท้า ขนาด 5 นิ้วของเธอไปมา พร้อมกับอวดรูปเธอกับเพื่อนคณะนักแสดงทุกคน ซึ่งถูกมัด เท้าจนเรียวเล็กเช่นเดียวกับ เธอ
หยังหยัง นักเขียนวัย 43 ซึ่งเติบโตมาท่ามกลางบรรยากาศ หมู่บ้านหลิวอี้ว์ รำลึกถึงช่วงเวลานั้นว่า " ฉันและเพื่อนๆต้องแอบรวมกลุ่มเต้น รำตามเสียงเพลง " เพราะกระแสตกค้างจากการปฏิวัติยังคงอยู่ หยังกลับมายังหมู่บ้าน เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวของโจว และหญิงมัดเท้ารายอื่นๆกว่า 300 ชีวิต ซึ่งหยัง ประทับใจเรื่องราวของพวกเธอหลังได้ยินว่า แม่เฒ่าทั้งหลายต่างแอบเต้นรำประกอบ เพลง ซึ่งเป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่นสมัย หยัง
ตำนานที่นิยมอย่างแพร่หลายกล่าวว่า ประเพณีมัดเท้านั้นมี รากที่มา และการปฏิบัติอย่างจริงจังในราชสำนักถัง เมื่อจักรพรรดิหลี่อี้ว์ตก หลุมรักนางรำนามเหยาหนิง ซึ่งมีเท้าเล็กจิ๋วตามธรรมชาติ ขณะร่ายรำพร้อมสวม รองเท้าขนาดเล็ก พันด้วยผ้าไหมประดับไข่มุกขาวนวล และอัญมณีเลอ ค่า
ครั้นจีนเข้าสู่ยุคปฏิรูปเปิดประประเทศ ชะตากรรม ของสตรีค่อยดีมากขึ้น ทุกวันนี้ ผู้หญิงสามารถเลือกกำหนดชะตาชีวิตตัวเองได้ มากกว่าแต่ก่อน บทบาททางสังคม และอาชีพการงาน ก็ก้าวหน้าอย่างมาก แม่เฒ่าเผยว่า เธอไม่รู้สึกเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา พร้อมกล่าวว่า " ฉันมีสามี 2 ลูก 4... คน หนึ่งก็เรียนอยู่ระดับมหาวิทยาลัย ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ ก็สามารถขับรถได้ สิ่ง ต่างๆ ดีขึ้นกว่าก่อน เยอะ "
บทความ
ทุกความคิดเห็น
